 |
| Μιχ.Ιγνατίου |
Η κριτική στελεχών της αμερικανικής κυβέρνησης και του ΔΝΤ, για τον τρόπο δράσης και αντίδρασης των ηγετών της ΕΕ στην κρίση που μαστίζει την Ευρωζώνη, είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Πρόκειται για κριτική που όταν γίνεται δημόσια είναι ήπια και συνδυάζεται με συμβουλές, αλλά όταν οι συζητήσεις γίνονται στο παρασκήνιο είναι σκληρή και περιλαμβάνει έντονα τα στοιχεία της δυσφορίας.
Σε πρόσφατη ενημέρωση εκτός Ταμείου ακούστηκαν κουβέντες για ανικανότητα των Ευρωπαίων να χειριστούν την ελληνική κρίση, η οποία αρχικά θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με κονδύλια που δεν θα ξεπερνούσαν
τα 50 δισ. ευρώ. Αλλά, όπως τονίστηκε, όταν οι Ευρωπαίοι πρέπει να κάνουν ένα βήμα μπροστά, «καταφέρνουν να κάνουν δύο βήματα πίσω». Και το αποτέλεσμα μπορεί να το δει κανείς σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, όπου η αναποφασιστικότητα των Ευρωπαίων βύθισε τις χώρες στην ύφεση και επέκτεινε την κρίση στην Ιταλία και την Ισπανία. Οι οικονομικοί αναλυτές, χωρίς να αποσιωπούν τις ευθύνες των Ελλήνων πολιτικών, επικρίνουν ειδικά τη Γερμανία και τη συντηρητική ηγεσία της, που ενδιαφέρονται για τη χώρα τους και όχι για το σύνολο της ΕΕ. Ενας εξ αυτών εντόπισε το πρόβλημα στο γεγονός ότι ενώ η Ευρώπη έπρεπε να μετατραπεί σε λειτουργική ομοσπονδία, κατήντησε χαλαρή συνομοσπονδία.
τα 50 δισ. ευρώ. Αλλά, όπως τονίστηκε, όταν οι Ευρωπαίοι πρέπει να κάνουν ένα βήμα μπροστά, «καταφέρνουν να κάνουν δύο βήματα πίσω». Και το αποτέλεσμα μπορεί να το δει κανείς σε Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, όπου η αναποφασιστικότητα των Ευρωπαίων βύθισε τις χώρες στην ύφεση και επέκτεινε την κρίση στην Ιταλία και την Ισπανία. Οι οικονομικοί αναλυτές, χωρίς να αποσιωπούν τις ευθύνες των Ελλήνων πολιτικών, επικρίνουν ειδικά τη Γερμανία και τη συντηρητική ηγεσία της, που ενδιαφέρονται για τη χώρα τους και όχι για το σύνολο της ΕΕ. Ενας εξ αυτών εντόπισε το πρόβλημα στο γεγονός ότι ενώ η Ευρώπη έπρεπε να μετατραπεί σε λειτουργική ομοσπονδία, κατήντησε χαλαρή συνομοσπονδία.
Η οικονομική κρίση της Ευρώπης φανέρωσε προβλήματα που οι ηγέτες της έκρυβαν με επιμέλεια. Και δεν πρόκειται να επιλυθούν εάν δεν συζητήσουν ξανά το βασικό ερώτημα: ποια ΕΕ επιθυμούν; Είναι έτοιμα τα κράτη-μέλη να παραχωρήσουν «κυριαρχία» προς όφελος του συνόλου; Η ΕΕ δεν θα μπορέσει ποτέ να μετατραπεί σε οικονομική δύναμη, εάν οι ηγέτες και οι λαοί δεν λάβουν τη δύσκολη απόφαση για μετατροπή της σε ομοσπονδία στο πρότυπο των ΗΠΑ. Η οικονομική, η στρατιωτική, η νομισματική και η διπλωματική πολιτική πρέπει να είναι οι ίδιες για όλες τις χώρες, οι οποίες πρέπει να τερματίσουν τη σχέση δορυφόρου με την Αμερική. Διαφορετικά, και ειδικά εάν τα κράτη επιμένουν στο καθεστώς της συνομοσπονδίας, οι προβλέψεις, που είναι και σήμερα αρνητικές, θα επιβεβαιωθούν και επίσημα. Και η ΕΕ θα έχει το τέλος των διεφθαρμένων αυτοκρατοριών.
