του Ηλία Γ. Μπέλου (από την Καθημερινή της Κυριακής)
Παράνομα επιδόματα, πλαστές υπερωρίες, ανάπηροι-μαϊμού, νεκροί συνταξιούχοι, υπέρογκα οδοιπορικά, πλαστές δαπάνες, εικονικά τιμολόγια σε ασφαλιστικά ταμεία, δημόσιες επιχειρήσεις και Τοπική Αυτοδιοίκηση, με συνολικό κόστος για το Δημόσιο που εκτιμάται ότι επιβαρύνει ετησίως με 1 δισ. τις δαπάνες, είναι ο θλιβερός απολογισμός των μέχρι στιγμής ελέγχων, για τον εντοπισμό κρουσμάτων διαφθοράς στον δημόσιο τομέα, που έχουν διενεργηθεί. Εάν στα ποσά αυτά προστεθούν και οι απάτες από την...ανασφάλιστη και αδήλωτη εργασία και οι υπερτιμολογήσεις έργων και υπηρεσιών για το Δημόσιο, η ετήσια επιβάρυνση των φορολογουμένων υπολογίζεται ότι μπορεί να υπερβαίνει σημαντικά το 1% του ΑΕΠ. Και αυτά χωρίς ασφαλώς να συνεκτιμηθούν οι κάθε λογής απάτες, σπατάλες και απιστίες, που ενδεχομένως έχουν διαπραχθεί εις βάρος του κράτους, του ευρύτερου δημόσιου φορέα και των ΔΕΚΟ, και οι οποίες δεν έχουν ακόμα αποκαλυφθεί. Ούτε οι περιπτώσεις χρηματισμού αξιωματούχων και κακοδιαχείρισης που ολοένα και συχνότερα πια ανακαλύπτονται.
Η λίστα των αποκαλύψεων των τελευταίων λίγων μηνών δεν αφήνει περιθώρια διαφορετικών ερμηνειών. Καθιστά σαφές πως όσα ελάμβαναν και εξακολουθούν να λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα δεν αποτελούν αποσπασματικά περιστατικά, αλλά μια άνευ ιστορικού προηγούμενου κατάσταση, η οποία, δυστυχώς, δικαιώνει όσους ξένους και εγχώριους οργανισμούς κατατάσσουν τη χώρα στις πρώτες θέσεις της αδιαφάνειας, της διαφθοράς και της ανομίας.
Είναι ενδεικτικό ότι σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, τα περιστατικά παράνομων παροχών που έχουν επιβεβαιωθεί την τελευταία διετία ξεπερνούν τα 200.000, με κόστος για το ασφαλιστικό σύστημα της τάξης των 700 έως 750 εκατ. ευρώ ετησίως.
Η διαδικασία αναζήτησης όλων αυτών των περιπτώσεων συνεχίζεται και εκτιμάται ότι μπορεί να εξακριβωθούν κι άλλες, ανάλογες, υποθέσεις πρόσθετου κόστους 150 εκατ. ευρώ τον χρόνο.
Αυτό σημαίνει πως και μόνον η πάταξή τους μπορεί να εξοικονομήσει 900 εκατ. ευρώ τον χρόνο, ενώ η ανάκτηση των παρανόμως εισπραχθέντων ποσών να αποφέρει αδιευκρίνιστο δημοσιονομικό όφελος.
Τον Νοέμβριο, όταν διενεργήθηκε εσωτερικός έλεγχος στο ΙΚΑ, περισσότεροι από 100.000 συνταξιούχοι δεν απογράφηκαν σύμφωνα τον διοικητή του, Ροβέρτο Σπυρόπουλο. Χιλιάδες εξ αυτών είχαν αποβιώσει.
Ζήτημα έχει προκύψει και με χιλιάδες αλλοδαπούς συνταξιούχους από χώρες της Ε.Ε., όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία, οι οποίοι έλαβαν σύνταξη από το ελληνικό Δημόσιο στο πλαίσιο των σχετικών προβλέψεων, έχοντας μείνει στη χώρα μας μόλις ένα με δύο έτη.
Η ευρύτερη απογραφή όλων των συνταξιούχων που έγινε τον προηγούμενο μήνα έδειξε πως από τους συνολικά περίπου 260.000 επιδοτούμενους του Δημοσίου δεν εμφανίστηκε τελικά ποσοστό της τάξης του 12%. Σε δηλώσεις του ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γιώργος Κουτρουμάνης έχει εκτιμήσει πως έως και το 20% όσων εισπράττουν επιδόματα, δεν τα δικαιούνται. Σε βάθος χρόνου και με δεδομένη τη διάδοση του φαινόμενου, οι υπολογισμοί μιλούν για περίπου 15 δισ. ευρώ που έχουν δοθεί με αυτόν τον τρόπο τις τελευταίες δεκαετίες. Κι έτσι, τη στιγμή που περικόπτονται οι καταβολές χαμηλοσυνταξιούχων για να εξοικονομηθούν κεφάλαια 300-350 εκατ. και περικόπτονται τα επιδόματα των ανέργων, το εύρος της αδικίας διευρύνεται.
Σημειώνεται πως οι συνολικές δαπάνες του ασφαλιστικού συστήματος κάθε μήνα είναι της τάξης των 3 δισ. ευρώ με το 1,5 δισ. εξ αυτών να προορίζεται για την καταβολή συντάξεων και επιδομάτων και άλλο 1,5 δισ. για τις υποχρεώσεις των ασφαλιστικών ταμείων προς νοσοκομεία, φάρμακα και άλλων οφειλών.
Ηδη πάντως χιλιάδες υποθέσεις έχουν πάρει τον δρόμο για στη Δικαιοσύνη, χωρίς, όμως, να είναι σε καμιά περίπτωση βέβαιο ότι μπορεί να εισπραχθεί έστω και μικρό μέρος εξ αυτών, εξαιτίας της οικονομικής κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Τα περιθώρια αισιοδοξίας για άμεση εξάλειψη όλων των παραπάνω φαινόμενων είναι περιορισμένα, με βάση τις υπάρχουσες δυνατότητες των ελεγκτικών μηχανισμών. Οπως και η πιθανότητα να επιστραφούν τα χρήματα αυτά στο δημόσιο ταμείο.
