“Ω παίδες Ελλήνων, ίτε…Ελευθερούτε πατρίδα, τέκνα, γυναίκας και των πατρώων θεών ελευθερούτε τα ιερά και των προγόνων τους τάφους…”
Αξιοπρέπεια..μέτρο..αινιγματικό χαμόγελο από τις κόρες του Ερεχθείου..υψηλό γούστο..σκέψη..φιλοσοφία..δημοκρατία..ποίηση..ρυθμός…βλέμμα στο ιστορικό παρελθόν που ατενίζει ένα καλύτερο αύριο..για όλα αυτά είναι τώρα που πολεμάτε…
Μάθημα από αυτήν την τραγωδία, πιο επίκαιρο, δεν γίνεται!
Ο λόγος του Αισχύλου αθάνατος, δίνει φτερά στα όνειρα των ανθρώπων που..ξέρουν να ονειρεύονται. Αντίσταση στην επερχόμενη βαρβαρότητα.. Κάποιοι πρέπει να φωνάξουν
ΣΤΟΠ εδώ αρχίζει και τελειώνει η Ελληνική γη, η Ελληνική φιλοσοφία, η Γραμματεία, μακριά οι “ μοντερνίζοντες” ύποπτοι, που τελικά είναι τόσο “παλιοί” και démodé…
Εμείς είμαστε εδώ παρόντες και αμυνόμενοι απέναντι στα ιδρύματα και τις “ύποπτες”
χορηγίες τους. Εδώ μόνοι..ελεύθεροι και σκεπτόμενοι, μακριά από προστάτες.
Είναι μερικά πράγματα που δεν εξηγούνται περισσότερο, όπως η ποίηση του Αισχύλου...
Ίσως καθένας από μας, ψάχνει να εξηγήσει το αινιγματικό χαμόγελο της Αθηναίας Κόρης και το επίμονο βλέμμα του Ηνίοχου..Αυτό θα πει..ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ..
Ο λόγος του Αισχύλου μας δείχνει το δρόμο να τσακίσουμε στα βράχια της.. σημερινής Σαλαμίνας, σ αυτά τα αθάνατα βράχια, τη δουλοπρέπεια και τον “επαρχιωτισμό” που μας επιβάλλουν εδώ και χρόνια.
Υπάρχει Ελπίδα…
“ Μεγάλε δρόμε…σπαραγμέ..ποιός σε ξεχνάει;…Μονάχα αυτός που έχει ξεχάσει την καρδιά του..” (Θωμάς Γκόρπας).
Οι “ΠΕΡΣΕΣ” είναι μια παράσταση που πρέπει να παρουσιαστεί όπου υπάρχει έστω και μια ελληνική καρδιά που χτυπάει σε άλλους ρυθμούς απ’ αυτούς που μας υπαγορεύουν οι ΔΟΤΟΙ νεωτεριστές, που διώχνουν τον κόσμο μακριά από την Ελληνική Φιλοσοφία, αυτοί που υπονομεύουν τα μόνα που μας απόμειναν την Αξιοπρέπεια και τη Γλώσσα μας. “ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΥΒΡΗ”.
Γιάννης Νικολαϊδης
Σκηνοθέτης
