Τις προηγούμενες μέρες έγινε πολύς λόγος για τις αποζημιώσεις και τα προνόμια των βουλευτών. Δυστυχώς η απαξίωση του λειτουργήματος του βουλευτή θυσιάζεται στον βωμό των εντυπώσεων.
Δεν ήταν μισθολογικά, όπως πιστεύω και της συντριπτικής πλειοψηφίας όσων είμαστε εδώ μέσα, τα κίνητρα μου στην προσπάθεια που κατέβαλα για να εκλεγώ μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου και μάλιστα την πιο κρίσιμη στιγμή στη νεότερη ιστορία της χώρας.
Αλλά κατά την άποψή μου ούτε για τους πολίτες θα πρέπει να είναι πρωτεύον το ποια είναι η αποζημίωση που λαμβάνουν οι βουλευτές, αλλά θα πρέπει να τους απασχολεί ποιους επιλέγουν να στείλουν στο ελληνικό κοινοβούλιο με την ψήφο τους.
Το πρώτο πράγμα που επιβάλλεται να ενδιαφέρει έναν πολίτη είναι αν ο εκπρόσωπός του εκτελεί καλά τα καθήκοντά του.
Κατ’ αντιστοιχία και οι αρχηγοί των κομμάτων αυτό χρειάζεται να ‘χουν ως πρώτο μέλημα. Να προσφέρουν στο λαό τις καλύτερες δυνατές επιλογές.
Επίσης πιστεύω ότι ήρθε η στιγμή να επανεξετάσουμε τον αριθμό των βουλευτών.
Το Σύνταγμα ορίζει…
ότι οι βουλευτές δεν μπορεί να είναι λιγότεροι από διακόσιοι και περισσότεροι από τριακόσιοι. Καιρός λοιπόν να κινηθούμε προς το κατώτερο όριο.
Ακόμα και 200 βουλευτές μπορούν να φέρουν εις πέρας μια χαρά το κοινοβουλευτικό έργο και να εκπροσωπήσουν επάξια τους δέκα εκατομμύρια Έλληνες.
Με όλα αυτά θέλω να πω πως δεν αρκεί μόνο η ποσότητα, η ποιότητα και το ποιόν του αιρετού είναι αυτά που πρέπει να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Η πραγματικότητα που βιώνουμε είναι αμείλικτη και σκληρή και οφείλουμε όλοι εδώ μέσα να τη γνωρίζουμε.
Μάλλον όλοι την γνωρίζουμε αλλά κάποιοι, ακόμα και τώρα, αυτές τις κρίσιμες ώρες προτιμούν να αναλώνονται σε μικροπολιτικά παιχνίδια προσπαθώντας να οικοδομήσουν το πολιτικό τους μέλλον πατώντας στον πόνο του Έλληνα.
Την ώρα που έχουμε καθήκον να είμαστε σοβαροί και υπεύθυνοι και να ενημερώσουμε όλους τους πολίτες για το πως έχει η κατάσταση, κάποιοι συνεχίζουν και παριστάνουν τους ανήξερους, συνεχίζουν και παίζουν θέατρο.
Ο πολιτικός τους λόγος συνοψίζεται με δυο λέξεις ¨άκρατος λαϊκισμός¨, ποντάρουν στην αποτυχία της κυβέρνησης και κατ’ επέκταση όλης της χώρας γιατί δεν είναι ικανοί να διαχειριστούν την παρούσα κατάσταση.
Παραμένουν προσκολλημένοι σε μια παρωχημένη και αποτυχημένη πολιτική περασμένων δεκαετιών. Σε μια πολιτική που μας οδήγησε εδώ που φτάσαμε.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Πριν λίγες μέρες το ελληνικό κοινοβούλιο κλήθηκε να αποφανθεί για τη σωτηρία της χώρας.
Το δίλημμα που τέθηκε ήταν μεγάλο.
Και ψηφίσαμε, να μην τεθεί η χώρα μας σε διεθνή απομόνωση, με όρους Βουλγαρίας και Αλβανίας, με επισφαλή σύνορα, επισφαλές νόμισμα και μη διασφαλισμένη επιβίωση των πολιτών.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι η αντοχή και ανοχή της κοινωνίας έχουν εξαντληθεί. Είμαι κι εγώ μέρος της, δεν βρέθηκα εδώ από παρθενογένεση,
ούτε ¨παρέλαβα¨ κάποια πολιτική κληρονομιά.
Σε αντίθεση με πολλούς από εδώ μέσα, που αφού πολιτεύτηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια με δανεικά από τις επόμενες γενεές, σήμερα φόρεσαν τα ρούχα του επαναστάτη, τα ρούχα του απελευθερωτή και αφού μοίρασαν, σπατάλησαν το δημόσιο χρήμα ή στην τελική δεν έκαναν αυτό που το Σύνταγμα ορίζει και επιβάλει στους βουλευτές, δηλαδή να ασκούν «κοινοβουλευτικό έλεγχο», σήμερα επέλεξαν τον εύκολο ρόλο του πρόσκαιρου λαϊκού ήρωα.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Ο ελληνικός λαός στήριξε και στηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική.
Όμως οι παθογένειες της ελληνικής πραγματικότητας, πρέπει και επιβάλλεται επιτέλους να λυθούν.
Τέρμα πια η συντεχνιακή λογική. Τέλος οι συντεχνίες των βολεμένων. Όλοι πλέον θα αξιολογούνται και θα κρίνονται με αξιοκρατικά κριτήρια.
Εμείς τολμούμε.
Η Κυβέρνηση Σαμαρά τολμάει.
To Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού τάραξε επιτέλους τα νερά αυτών των λογικών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα 30 χρόνια τώρα, χωρίς καμία αξιολόγηση αυτών που εκπαιδεύουν τα παιδιά μας.
Το Υπουργείο Παιδείας, με απόφαση του Υπουργού, προωθεί Προεδρικό Διάταγμα για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Διαδικασία που εφαρμόζεται στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όχι για να κάνουμε κυνήγι μαγισσών αλλά για να προωθούνται οι καλοί και να μένουν στάσιμοι οι μέτριοι.
Επίσης θα πρέπει άμεσα ν’ αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τον συνδικαλισμό.
Ο συνδικαλισμός για τους συνδικαλιστές τελείωσε.
Πρέπει όλοι να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και τις συνέπιες των πράξεών τους.
Δεν είναι δυνατόν να ζούμε ξανά και ξανά φαινόμενα όπως της εβδομάδας που πέρασε, όπου απεργοί <<πήραν>> τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς σπίτι τους. Τιμωρώντας ουσιαστικά όσους δεν διαθέτουν εναλλακτικές δυνατότητες μετακίνησης, συμπολίτες μας που πηγαίνουν για μεροκάματο.
‘Η όπως το καλοκαίρι που έκλεισαν την Ακρόπολη, οι υπάλληλοί της, επειδή ίδρωσαν από τον καύσωνα.
Ή την μόνιμη απειλή του κατεβάσματος του διακόπτη της ΔΕΗ.
Όλοι θέλουμε και ονειρευόμαστε τη δημιουργία ενός καινούριου κράτους, αλλά πάνω απ’ όλα είμαστε υποχρεωμένοι να το πράξουμε.
Έχουμε μια ευκαιρία. Την τελευταία.
Γι’ αυτό και είμαστε καταδικασμένοι να πετύχουμε. Και θα πετύχουμε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Το πιο εύκολο για μένα θα ήταν να είχα καταψηφίσει τα μέτρα θα είχα γίνει βραχυπρόθεσμα «αρεστός σε πολλούς»,
θα είχα όμως έτσι και υπονομεύσει το μέλλον της πατρίδας μου.
Αύριο και μετά την υπερψήφιση του προϋπολογισμού πρέπει να ξημερώσει μια νέα εποχή για τη χώρα.
Να σταματήσει η γκρίνια, η μεμψιμοιρία και η φαγωμάρα.
Να είμαστε όλοι προσηλωμένοι στον ένα και μοναδικό στόχο.
Στην ανάπτυξη.
Γι’ αυτό το λόγο ψήφισα τα τελευταία μέτρα και θα κάνω το ίδιο και στον προϋπολογισμό, δίνοντας με τις ψήφους μου το δικαίωμα στην κυβέρνηση να υλοποιήσει όλα όσα μας έχει υποσχεθεί.
Κλείνοντας θα απευθυνθώ σε αυτούς που μας κατηγορούν και μας λένε προδότες.
Είναι εκείνοι, που οι κραυγές απ’ τις Σειρήνες της αντιπολίτευσης ηχούν μελωδικά στ’ αυτιά τους.
Έχω να τους πω ότι Ελλάδα δεν σημαίνει κακομοιριά, διχασμός, ψευτιά και κουτοπονηριά.
Ελλάδα σημαίνει περηφάνια, αξιοπρέπεια, αξιοσύνη, τόλμη και όραμα για το μέλλον.
Σε λίγα χρόνια, όντας η χώρα απαλλαγμένη από ανάγκες δανεισμού, μεταρρυθμισμένη, μοντέρνα, ευρωπαϊκή με πρωτογενή πλεονάσματα και σε τροχιά ανόδου να θυμούνται ότι στις 7 Νοεμβρίου του 2012 κάποιοι την κράτησαν όρθια.
Σας ευχαριστώ.
