Ο κόσμος παρακολουθεί εμβρόντητος τις περιπτώσεις διαφθοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος από υψηλόβαθμα αλλά και χαμηλόβαθμα στελέχη του κρατικού μηχανισμού, σε τομείς όπως είναι η υγεία, όπου η ηθική θα έπρεπε να είναι κυρίαρχο στοιχείο στη συμπεριφορά όλων των εμπλεκομένων, αφού η υγεία είναι ένα από τα πιο σημαντικά αγαθά του ανθρώπου.
Ασφαλώς υπάρχουν ζητήματα δομικά, που σχετίζονται με την οργάνωση και λειτουργία του κράτους, την επιλογή των κρατικών λειτουργών και των υπαλλήλων που στελεχώνουν τις υπηρεσίες του κράτους αλλά και με θεσμούς ελέγχου της ποιότητας του παραγόμενου έργου και της διαφθοράς, όμως είναι κοινό μυστικό ότι σχεδόν πίσω από κάθε περίπτωση διαφθοράς, κρύβεται και ένας πολιτικός, που διόρισε με μη αξιοκρατικές διαδικασίες ψηφοφόρους και αφισοκολλητές σε κρίσιμες θέσεις της
κρατικής μηχανής ή ένας προϊστάμενος που τοποθετήθηκε με πολιτικά κριτήρια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
κρατικής μηχανής ή ένας προϊστάμενος που τοποθετήθηκε με πολιτικά κριτήρια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Επίσης, από στόμα σε στόμα στην αγορά διακινούνται φήμες για ποσοστά που λάμβαναν και λαμβάνουν υπουργοί και κομματικά στελέχη, για να «ξεκολλήσουν» και να πέσουν οι απαραίτητες υπογραφές για επιδοτήσεις που δίνονται ακριβώς για τον εκσυγχρονισμό και την ενίσχυση της παραγωγικότητας, της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, χωρίς ποτέ να αγγίζει τους πολιτικούς η τσιμπίδα του νόμου, η οποία σε ελάχιστες περιπτώσεις περιορίζεται στους δράστες, οι οποίοι φυσικά δεν μιλούν, για να τύχουν της στήριξης που οφείλει να τους δώσει το σύστημα που τους έβαλε στη συγκεκριμένη θέση και φυσικά «μοιράζεται» τα κέρδη.
Είναι δεν τόσο ισχυρό αυτό το σύστημα της «μαφίας» που έχει αναπτυχθεί στον χώρο του πολιτικού κόσμου, των κομματικών μηχανισμών και της δημόσιας διοίκησης, που δεν έπαψε να λειτουργεί ακόμα και τώρα, που η Ελλάδα βρίσκεται στο σημείο μηδέν, λίγο πριν την ολική καταστροφή.
Η περίπτωση του ΕΟΜΜΕΧ και των προσπαθειών που καταβάλλει ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ και πρωτοκλασσάτα στελέχη του, συμπεριλαμβανομένου του νέου προέδρου του αλλά και της νέας υπουργού Ανάπτυξης, που έχει «δοξασμένη» θητεία στον αμαρτωλό οργανισμό, όχι απλά για τη διάσωση αλλά για την τοποθέτησή των στελεχών του, που με βάση καταγγελίες κανονικά θα έπρεπε να μπουν στην εφεδρεία, και πάλι σε «κρίσιμα» κρατικά πόστα απ’ όπου περνάει πολύ χρήμα, είναι χαρακτηριστική.
Η αναφορά μας στον ΕΟΜΜΕΧ γίνεται γιατί πρόκειται για χαρακτηριστική περίπτωση οργανισμού που ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ όταν ακόμα ήταν στην ευωχία της σοσιαλιστικής μέθης, ένας οργανισμός-θερμοκήπιο σκανδάλων, όπου κομματικά στελέχη και πολιτικοί που κατά το παρελθόν υπηρέτησαν σε καίριες θέσεις στον οργανισμό αυτό και χειρίστηκαν «πακέτα» εκατοντάδων εκατομμυρίων, απέκτησαν περιουσίες και «τριώροφα», που θα ζήλευαν ακόμα και πετυχημένοι επιχειρηματίες. Μια έρευνα του οικονομικού εισαγγελέα ή της οικονομικής αστυνομίας σε πολιτικούς, κομματικά στελέχη και υπηρεσιακούς παράγοντες που υπηρέτησαν σε καίριες θέσεις του αμαρτωλού οργανισμού, θα διαπιστώσει το αν η περιουσιακή τους κατάσταση συνάδει με τα νόμιμα έσοδα από την «εργασία» τους!
Με άλλα λόγια, πρόκειται για έναν οργανισμό που λειτουργούσε χρόνια τώρα με τον αλγόριθμο της συνεργασίας πολιτικών-κομματικών-υπηρεσιακών παραγόντων, που αποτελεί πρότυπο διαφθοράς στο δημόσιο τομέα.
Τι συμβαίνει όμως και η διαφθορά έχει απλώσει τόσο βαθιά τις ρίζες της στο κράτος, τα κόμματα και την ελληνική κοινωνία;
Γιατί δεν λειτουργούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί;
Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια απλή ερμηνεία, χωρίς να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες που σχετίζονται με διαθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν για να βελτιωθεί η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητα του δημοσίου. Σε άλλες εποχές, οι αρμόδιες υπηρεσίες του ελληνικού κράτους, και εννοούμε την υπηρεσία πληροφοριών και σχετικές διευθύνσεις της Αστυνομίας Πόλεων και της Χωροφυλακής, παρακολουθούσαν προληπτικά με όλους τους τρόπους τις διαδικασίες και τη ροή του δημοσίου χρήματος και προέβαιναν αναλόγως σε υπηρεσιακές ενέργειες, για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Μετά την Μεταπολίτευση, οι πολιτικοί απαξίωσαν όλους τους διωκτικούς μηχανισμούς του κράτους και απαγόρευσαν τις δημόσιες υπηρεσίες να παρακολουθούν τα ζητήματα αυτά, γιατί εκ των πραγμάτων κατέληγαν σε ανώτατους υπηρεσιακούς παράγοντες και φυσικά στους ίδιους τους πολιτικούς. Με άλλα λόγια, υπό το πρόσχημα της προοδευτικότητας, οι πολιτικοί καθάρισαν το τοπίο, για να μπορούν να διαχειρίζονται χωρίς κανέναν έλεγχο τα κονδύλια του ελληνικού κράτους, και μετά το 1981, τα αμέτρητα κονδύλια της ΕΟΚ-Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στη συνέχεια, ειδικά μετά το 1981, ακολούθησε ο στυγνός κομματισμός του κράτους, ακόμα και κρίσιμων υπηρεσιών όπως η υπηρεσία πληροφοριών, οι ένοπλες δυνάμεις και η αστυνομία, και μετά ήλθε ο κατήφορος, που φθάνει μέχρι το σήμερα, που η διαφθορά έχει κατέβει μέχρι τα κατώτατα κλιμάκια της κρατικής ιεραρχίας. Με άλλα λόγια, αφού όλοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι πολιτικοί και διευθυντές κλέβουν, όποιος μπορεί από κει και κάτω, και όποιου του σηκώνει η συνείδηση, κλέβει, χωρίς να τον ελέγχει κανείς, γιατί όπως είναι γνωστόν, όταν έχει τη φωλιά σου λερωμένη και το γνωρίζουν αυτό οι υφιστάμενοι, δεν μπορείς να τους ελέγξεις!
Μπορεί να βρεθεί λύση για τη διαφθορά στο δημόσιο και την πολιτική;
Ασφαλώς και μπορεί. Όμως, προτού βρεθεί ριζική λύση και αλλάξουμε ολόκληρη την Ελλάδα, καλό είναι ο επόμενος πρωθυπουργός να θεσμοθετήσει μια Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων της ίδιας της κυβέρνησής του, γιατί, όπως λέει ο λαός μας, «το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι». Η υπηρεσία αυτή θα παρακολουθεί ό,τι και όποιον έχει σχέση με τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος και το έργο της θα συνεπικουρείται από τις υπηρεσίες εκείνες που έχουν τη δυνατότητα να ξέρουν τα πάντα.
Έτσι, ο πρωθυπουργός θα διασφαλίσει την «εύρυθμη» λειτουργία της κυβέρνησής του, αποκαθιστώντας σταδιακά το κλίμα εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και τους πολιτικούς. Φυσικά, χρειάζεται τόλμη να το κάνει, γιατί θα βρει μπροστά του ανυπέρβλητα εμπόδια, όλους εκείνους που παρασιτοβιούσαν όλα αυτά τα χρόνια εις βάρος των Ελλήνων πολιτών, εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος και εις βάρος της πατρίδος.
Και θα πρέπει να γνωρίζει κι ο ίδιος ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι και στο δικό του κόμμα, που χειρίστηκαν την εξουσία στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, που όχι μόνο έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι, αλλά βούτηξαν το χέρι μέχρι τον αγκώνα και τώρα ράβουν κουστούμια για την επόμενη μέρα!
Όμως, όπως λένε και οι καταδρομείς «Ο Τολμών Νικά». Ας τολμήσει λοιπόν ο επόμενος πρωθυπουργός!
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
