Δεν θέλω να σας στενοχωρήσω.....

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012


Αρ.Παπαγεωργίου Επικ Καθηγητής Δ.Π.Θ.
Ξέρω ότι με αυτά που γράφω θα στεναχωρήσω ή ίσως να εξοργίσω κάποιους. Δεν μπορώ όμως να ανεχτώ να σιωπώ όταν γύρω μου κυριαρχεί μια άνευ προηγουμένου υποκρισία, που με το γεγονός της εκτροπής ενός ψυχοπαθή υπόδικου σε δημόσια θέα κορυφώνεται. Μιλάω για το γεγονός της ημέρας που κυριαρχεί στις συζητήσεις όλων μας, αντί ίσως να ασχολούμαστε με το επικείμενο χρίσιμο μιας πιο στενής Ευρώπης που μας αφήνει απ έξω, ή με την αυτοδικία στην οποία κατέληξε ένας νέος επειδή το πανάκριβο κράτος μας δεν μπορεί αν παρέχει ούτε τη στοιχειώδη ασφάλεια ή τους εξαθλιωμένους ασθενείς που περιμένουν τα φάρμακά τους.

Ένας υπόδικος λοιπόν τσαμπουκάς, με παρελθόν σε βίαιες ενέργειες προσκλήθηκε σε μια εκπομπή για να ανεβάσει τα νούμερα της τηλεθέασης. Και εκεί που ξεκίνησε ο γνωστός μύλος των κραυγών, των γεμάτων ατάκες λόγων και των αγενών διακοπών από όλους προς όλους, ο τύπος ξέφυγε από τον έλεγχο και άρχισε σε δημόσια θέα να σφαλιαρίζει την Λιάνα Κανέλλη, που τον απέπεμψε με ένα μάτσο χαρτιά που κρατούσε. Έχασε τον έλεγχο ο τύπος και έγινε το θέμα της ημέρας επισκιάζοντας τα άλλα που ανέφερα πριν, την έκανε κανονικά και τώρα κρύβεται. Και έσπευσαν όλοι να μιλήσουν για τη δημοκρατία που κινδυνεύει και να πέσουν από τα σύννεφα για αυτό που συνέβη.

Θεωρώ όλους αυτούς που ένιωσαν έκπληξη από την εξέλιξη αυτή υποκριτές. Ήταν αναμενόμενο να συμβεί κάτι τέτοιο. Στις άθλιες τηλεοπτικές συζητήσεις που οργανώνονται σπάνια καλούνται νηφάλιοι ομιλητές που σέβονται τους πολύ βασικούς κανόνες της συζήτησης. Κραυγάζουν, διακόπτωνται, ειρωνεύονται, πετάνε μπηχτές και αν είναι και πιο μάγκες βρίζουν. Σε τέτοιες συζητήσεις υπάρχουν και τα αστέρια. Αυτοί που ανεβάζουν την τηλεθέαση. Πολιτικοί και τηλεπερσόνες που μιλούν σε έντονο και γραφικό ύφος, που – άσχετα με το εύστοχο ή όχι των επιχειρημάτων τους – κερδίζουν τις εντυπώσεις και ανεβάζουν την τηλεθέαση. Κάθε εκπομπή που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να έχει έναν τέτοιον. Έτσι έχουμε φτάσει να δούμε ποτήρια να φεύγουν, αποχωρήσεις εν μέσω ύβρεων, ειρωνίες και άλλα τραγελαφικά, που τουλάχιστον εμένα με γεμίζουν θλίψη. Η τηλεδημοκρατία βασίζεται στην ένταση.. Όσο πιο πολλή τόσο πιο καλή. Και είναι μοιραίο κάποια στιγμή να φτάνουμε και στη σωματική βία. Πιστεύετε αλήθεια ότι το κανάλι σοκαρίστηκε, στεναχωρήθηκε, έπεσε από τα σύννεφα; Μήπως ο καναλάρχης τρίβει τα χέρια του με ικανοποίηση;

Μια από τις πλέον ταλαντούχες τηλεπερσόνες της έντασης που φιλοξενείται τακτικά σε εκπομπές χαβαλέ είναι και η Λιάνα Κανέλλη. Ιδιαίτερα ευφυής και ετοιμόλογη, έμπειρη στα των τηλεοπτικών ζητημάτων, πολιτεύεται τα τελευταία χρόνια μέσα από την αθυροστομία της. Τσαμπουκαλεμένη, πετάει ατάκες και ταπώνει συνομιλητές, ενίοτε τους βρίζει, διακόπτει και γενικά κυριαρχεί στο γυαλί απέναντι στους περισσότερους καλεσμένους. Ο τηλεθεατής ζαπάροντας κολάει στο κανάλι που την φιλοξενεί και περιμένει να ακούσει κάποια ατάκα, ένα ευφυολόγημα, μια “φάση” να κάνει χαβαλέ. Έτσι λοιπόν, ένα πρωϊνό κάποιος στο κανάλι είχε την φαενή ιδέα να συνδιάσει την Κανέλλη με τον τραμπούκο να πέσει γέλιο. Και τελικά έπεσαν φάπες. Η δημόσια προβολή της βίας δεν είναι ούτε αναπάντεχη ούτε ξαφνική. Είναι δυστυχώς το φυσικο επακόλουθπ ενο τηλε-ξεπεσμού που γαλουχεί γενιές “αφασικών” νεολαίων, μέσα από σίριαλ στερεοτύπων, τηλεδιαλόγους χαβαλέ και δελτία ειδήσεων με έμφαση σε διασημότητες και ελαφρό πορνό. 

Η επίθεση με χαστούκια είναι καταδικαστέα. Η δικαιοσύνη ψάχνει τον τραμπούκο και θα τον χώσει ξανά μέσα, έχει άλλωστε και αλλα τραβήγματα ο κύριος. Η ληστρική πολιτική εκμετάλλευση του γεγονοτος αυτού όμως με ενοχλεί ίσως ακόμα περισσότερο. Βγαίνουν πολιτικοί χώροι που στέλνουν διμοιρίες με καδρόνια και εκπλήσσονται. Άλλοι που δεν αντιδρούν όσο πρέπει σε άλλες μορφές βίας και μιλούν για τη δημοκρατία που κινδυνεύει. Αυτοί δε που έστησαν και δούλεψαν μέσα από το σύστημα που τελικά εξέθρεψε τα φαινόμενα που βλέπουμε, ανακάλυψαν θεσμικά κενά, κοινωνικές ασθένειες και καλούν τον κόσμο σε πανστρατιά για τη διαφύλαξη της χώρας. Και όλοι είναι πολύ – μα πολύ – έκπληκτοι. Και κουνάν το κεφάλι – κάποιοι και το δάχτυλο – για το πως φτάσαμε ως εδώ. Η βία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να γίνει αντικείμενο μικροπολιιτκού παζαριού. Είναι θύελλα που φουντώνει και δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο. Η βία προβάλλεται, μυθοποιείται και εξευγενιζεται από την τηλεόραση. Στερεότυπα χτίζονται και χαλυβδώνονται. Η πόλωση κορυφώνεται και οι ταμπέλλες στήνονται ξανά. Απλοποιήσεις και γενικέυσεις είναι πλέον εύπεπτες από όλους. Άσπρο – μαύρο, κομμούνι – φασίστας. Η μαγκιά και ο τσαμπουκάς θεοποιούνται. Και απορούμε μετά πως φτάσαμε ως εδώ...

Τελειώνοντας, να τονίσω λίγο σαρκαστικά πως η επίθεση Κασιδιάρη σε Κανέλη είναι μια win – win κατάσταση: και οι δύο κέρδισαν πόντους απέναντι στο ιδιαίτερο κοινό τους. Ο ένας αντέδρασε βίαια απέναντι σε μια αριστερή τηλεπερσόνα και η άλλη υπέστη επίθεση απο τον ταξικό της εχθρό. Αγιοποιούνται στα μάτια των δικών τους και συσπειρώνουν το χώρο τους. 
Share this article :
 
Support : S.Karamousketas | Johny Template | Mas Template
Copyright © 2011. Livadeia - Potpourri - All Rights Reserved
Template Developed by S.Karamousketas Inspired by Sportapolis Shape5.com
Proudly powered by Blogger